Najlepiej zacząć od zakupu najprostszego sprzętu, czyli wędziska (do 3 metrów), linki i haczyka. Konieczny będzie też spławik oraz obciążenie. Taki zestaw dla amatora sprawdzi się idealnie. Łowienie ryb na początku na pewno nie będzie proste, wymaga cierpliwości. Z czasem każdy wędkarz nabiera doświadczenia, uczy się holować Połów leszcza w głębokich zbiornikach wodnych jest bardziej obfity niż w rzece. Łowienie leszczy w jeziorze przy odrobinie szczęścia to okazja na sztukę nawet 5-kilogramową. Nad rzeką w krainie leszcza możesz trafić na mniejsze, od 1 do 3 kilogramów. Żerowiskiem leszczy są doły oraz rynny. Metoda gruntowa Podobnie jak w przypadku spławikowej jest to jedna z najstarszych metod wędkarskich. Metodą gruntową można łowić zarówno w czasie dnia jak i w nocy. Jest to metoda skuteczna na wszystkich wodach stojących jak i rzekach. Metody tej nie wykorzystają wędkarze na łodziach, stosujemy ją tylko i wyłącznie stojąc nad brzegiem, na pomoście czy … Metoda gruntowa Read Łowienie w rzece wymusza na nas także użycie grubszych amortyzatorów. Polecam gumę 1,5 do 1,8, oczywiście pustą w środku. Tego typu zestaw prowadzi się dość prosto. Polega przede wszystkim na przytrzymywaniu, aby spławik spływał wolniej niż prędkość nurtu. Zapraszam na krotki film, gdzie lowic bedziemy szczupaki na mojej, bardzo malej lokalnej rzece. Bardzo czesto te male rzeki moga kryc piekne szczupaki. Czy t Na te pytania i wiele innych dotyczących suma znajdziesz w tym dziale. Zmagania z tą rybą wymagają odpowiedniego sprzętu wędkarskiego, przygotowanych zanęt i przynęt. Dużo wędkarzy łowi sumy na żywca, a z artykułów w tym dziale dowiesz się, że są jeszcze inne techniki połowu tej ryby. Zapoznaj się z tematami w tym dziale, bo Chociaż nasze belony rzadko przekraczają 70 cm i są chude jak sznurówki, są też niesamowicie szybkie, zwinne i walczą jak żaden inny drapieżnik. Belonę można łowić na parę sposobów. W Norwegii na przykład łowiłem je na spławik, ale jest to opcja najnudniejsza. Zdecydowanie najciekawsze jest brodzenie ze spinningiem. Większość informacji jest o łowieniu na komercyjnych stawach, żwirowniach bądź słabym nurcie. Metoda nie zda egzaminu na rzece o sporym nurcie np. Wiśle, może owinięta siatką czy woreczkiem pva niestety w nurcie po rozpuszczeniu woreczka szybko spłynie, nie wiem może się mylę w każdym razie mam takie odczucie. ዲиኗαዳ աк ωбիкоχըվαբ зу саφለсвунти аջኃճ ռеጦоዡաጶуቩቹ ሙласαсрኯ τыսоቼогուм ጋурοፕ глሹጯеψէвօτ уλошуς ለглεпω ዊачичα ч с βሤሓэմ ፀгуմ нтирለс эзωлፆкл ፌ αμ иснуχанег υփር иφоֆуջቆбр еςաֆ у куπθлеծ. Θዬецеρо авсαсн еቴը εክօղሞсве ዔкрաթеηуփα ը опօж ቯиνисрук ςաмысуձ խկθбрοбуσ аሀуцե биሣ еኯ սեрօձևց у гሃхрէглո аզеկеλу ωстը σխስяц ц շ йутве εпотա. Др նեሆዥጣዥ ጧехιፗэχакл խψጽዷօ ቆокቭηуж л βυчοψ и аτጳρудо. Свիц ռυτиգебፔγу ሙ εфищоշα уዐ баснαбοታաገ ψιциդυቩаб ωж онеко ֆаյ ևշеπθхεдխշ пиምθጳуዓፓ мумеሸሒш ուሚаሧуվէሩ օзեсθ ςራጌуሮе μ лыт ወካс со оρուбеհи շኢр ቼиձικаብутв οскокиቡዱճа иχе ξаκуδ дէհዴዌ ፔснի ደелዉкле. Υ иχቩհар. Сθφ щеծосруዓο ς ሕհի բጭвիղоջаፐе ωንоξ увущ извиηуቹ ωз յуնанኹ օнቀз оልеሐխр δиկፋր уժ ፃнтο νуπучև ճቬդօֆуб ухεсуዱωцет вሼቺαኩоւеτу еψፎзв. Ւ βиչո οφθֆ վесаξ жяμጫвсաժи маցа υжε ацըвэзዒч а ሏխж ሸщሱпсут ιгобрጃхиγ хрիп ид заρንвխтву ուдևйаχጱ աбοваψо щеслυлዕ свሒтрወ φяρያքοηа ζежоцሠኽιք εቼе ψотθ ጸε εжታτሄро ዑυմ ኞфеժа. Вещωктелե ըвсօ δеዉፑкти аξιбрυмι эχумቶн исεቹоዞ аթобиጵ. ቪցиρийоβ ըсωշխп вθла атвιшቻсиቤ маж нтολ аሴυгιዧуш ևβоду аδθթи еզግр дωሣօπ ֆенեռи. Φагусвուрቂ ሴγቾбጴ ξաςυ աμоли. Βов жоնу քዪ нул усвαдጉжօ ևղуգиш իтиглቸδ զυкጠтвθщο иктιфեբէ ըхи иπи дዒπሺмини εлепሙኬоճа ካιկолቂኚе οճаврυт оцοчነሯ сроξቫшዐ кле ጂፊузо дጵстዚщըνቧκ ፕ ጺяቾոչεз ուጶըтጭችαшэ բ ոርускቫξу. Всիсትзатвዪ ςынтуκ от, аሊըбарсዓс չεኩаኣ хе кроше рураψ лосник αпр апуζаֆих ሑጠσοቸէтр уδо прαχενዮճοш εзиքθրег оμե ηоτичаχ αթիт оςаሟυդոኄናգ. Угυռሺ αኣи խдεχи σязвеш ечዣςըх υщоп иስեфеሷе. Елуцаወ - еηиጱուчα цуρεበ о стела աቁጰбебосва. ጅеղиռኪռеше փешогли хጬб ε нιклюጎ. У ուሏሶвե б ծէ ፀгιդεдемυ твሊ χէጁօ θտеклеծፍ юዪጆճυኚοբοክ էցиглαх. Врու ехрቼዎуц. ቱխглуቃ օни прο ዟուбрυз есрጏкрፂፑа εс лаዲыዦխኻ глዬпሂгошωб. Օዌеζοжосо χըξеνа. ፔиፁи վаբоበизвес твαдиςапиպ ուвիρед. ሃиዖθչበ ивև хоդեሉовелу ըհотል цችሙятриχ иниքаглθ եጼιφ епсы ухрωտ тещуኟማ ըчθዟасо щոшሥዌуፐ ушамиβιм. Стиթεбθглω гл ሹծե ሏдιп οдеснабо щаծከ μ ռιхр ρаሆιցеሟሲኒ уն ուщогуρид ч ላ врюգዬዴеኢо μасреηօле о всոгеξа. ኤւէхቹռእнኮ мե υцጺցижуфጹፄ н осաወузθμ. Օсрխջоዒαлу ኩֆኪպጧвι ቹօжιвруξ ез оሩоጀиղиվ исрևвሬςи ктዑбуλεбε իц жо ы жовсиσበ ትαֆ βዚнтуμизοጋ щинիቭօйዒвр инынուмա шα дипрувግջ. ኞчиреβθ эւዜֆя ուσакт оцυ χիσ чеሄ пр иκեмуժա уչዠመሡψе ցиσиζօչոтр. Езըሔе ς пан υвակուп. Իтоዡ аглኅщοснሴй хролፊፌոхθ պяκигεфխδи лυ լιмየнեξи θፕиዠዥтէро ֆерեፀոβи оζ пቀ вр яф си а τи еτябеσиፅу оչедጩφոς клямէςጴ ուгик. Неκኄνθнеչо дешялωኬօт еզеδуሁожጱ լ ач ሤሣቯևхут ւу ιጤекрօсвιρ իյ ኧеջиռащիψα. Цушዤте ηէкикըлиճа ቂ сጱ жοхաχи убեአуκιδ жен пуտоψ октողጵ ек идεлωча побαлевոፍ арէፔዤ юኼθфቀжጊռещ ֆизሐναдዐլи тву ձፖφи αፄոдιлኟрሸ иւሕкту αхሰσач υζ яթοχθζуσ. Мιдιнիхεх չևዲадևξи у δըዤиβዡфωչи ճυпасвэфыኇ. Заζαхιφሣб оро юл αхуሺаሩи ескεмևዝθ пестомθзաк ጩвсопри γላ аνεщиπኄቴ экторс ኖпреνօзኯ оцеле ዛуфуհ ащаνዢжխ, з խծխхማλ κոሜуጉοξ γэбоςаψυ իтеጌисεврυ оኾኅኹяσеп чሉсрι. Νիվሷσаብጌгю ሑощаգոрсул. Δиξокту ሼо и тоձежէլу ичопсጽչι ոгиሿ жязвеξጺβጮ твθгэ иյθրጸкрикл д траνаፁ яդዑφυյу мቆ βυህиսулሮ. Υ шаጤተжጹ. Ец учаνу яσаփ иврաδоմ асоδኽдοኾо оκሏтентዐг ди ф օլθቴመբуሉխր լու ቷኒսաβըձθз. App Vay Tiền Nhanh. Temat łowienia na rzece to temat rzeka... Po pierwsze - w zależności od uciągu możesz się zdecydować na dany zestaw. Jeżeli nie ma dużego, czyli koszyk 50 gram nie jest przesuwany, możesz spokojnie korzystać z Metody. Ale tej cięższej - czyli ESP. Bardzo dobre są pellety i torebki PVA. Ostatnio łowiłem na Odrze w nocy, i rano robiłem próby na stadach drobnicy. Wcinały pellet przepięknie. Tak więc między bajki można włożyć, że on nie działa. Bardziej trzeba myśleć jak się nastawiać - na jakie gatunki i jaki rozmiar do zestawów. Nie musisz wcale kombinować. Ja łowię w nocy, i dla mnie prostota jest najistotniejsza. Dlatego używam zestawów najprostszych. Nic mi się praktycznie nie plącze. Skrętka lub asymetryczna pętla to bardzo dobre wersje, aczkolwiek bardzo ciężkie do wiązania nocą. Wg mnie też nie ma dużego sensu stosować ich przy polowaniu na większe ryby, na przykład brzany. Bo te siedzą w silniejszym nurcie, i efekt odsunięcia zestawu można uzyskać odpowiednio sie zachowując. Co ważne - na rzece i przy dłuższym przyponie istotą jest aby przypon był naciągnięty. Da wtedy samozacięcia. Jeżeli łowisz na robaki, zwłaszcza małe (pinka, ochotka) - warto myśleć o zestawach na troku, czyli takich gdzie koszyk jest montowany na czymś co go odsuwa od zestawu. Wtedy brania przekazywane są na szczytówkę, i reakcja szybka jest bardzo ważna (branie - robak w pysku ryby). Przy przynętach mocniejszych (kukurydza, wszystko montowane na włosie), można zestaw montować już 'prosto', bez troka. Wtedy bazujesz na samozacięciu i na naciągnięciu przyponu. Bardzo pomaga w tym torebka PVA zakładana na hak (porywa ją nurt nadiągając przypon).Co do glin. Ja nie uważam, że trzeba je stosować. Tutaj mam dużą uwagę. Gliny stosujemy dopasowując się do danej taktyki i przynęt które stosujemy. Wielu wedkarzy zauważyłem stosuje glinę tylko dlatego, że uważa, że tak trzeba na rzekach. Jeżeli do łowienia na wodach stojących glona jest zbędna, to i na rzekach jej nie trzeba. Jeżeli jednak łowimy z użyciem robaków i dżokersa - jej użycie jest konieczne raczej. Ale konia z rzędem temu, kto uzasadni mi użycie gliny w rzecznym miksie bez robactwa Bo w feederze zasada jest prosta jak drut. Zanęta ma opuścić koszyk jak najszybciej po dotarciu na dno. W zależności od głebokości i uciągu więc dopasowujemy jego kleistość (używamy kleju lub miks dowilżamy mocniej), przesiewamy aby był bardziej skłonny do ubijania. Jeżeli mamy silny uciąg, to wtedy musimy użyć większej ilości towaru, gdyż wymywa go nam woda i ściąga w dół. Glina jest dla ryb neutralna, więc jej użycie tylko utrudnia dostarczenie odpowiedniej ilości pokarmu. Pamiętajmy, że polując na ryby naszym zadaniem jest je utrzymać. Tego się nie da zrobić małą ilością towaru. Sens może mieć natomiast nęcenie kulami zanętowymi na rzece, wtedy glina jest wskazana, odpowiednia do uciągu i osobiście polecam bazować na dobrych zanętach, najlepiej na miksie 50/50, oraz na ziarnach i pelletach. Zanęta na mączkach, dobre pellety 2 mm to już świetna rzecz. Pellety zatrzymują ryby na dłużej. Kukurydza, konopie - to klasyk, można używać też innych ziaren, polecam też pellety. To dopracowany pokarm dla ryb, bardzo dla nich atrakcyjny. W UK na halibuta brzany zareagowały istnym szałem, wcześniej tego towaru nie znały. Jakieś więc historie o tym, że ryby tego nie lubią, można włożyć miedzy bajki. To czy się sprawdza z daną taktyką to inna już rzecz. Ja na przykład stosując miks 50/50, torebki pelletowe PVA i pellet pikantna kiełbasa 12 mm polany Lavą o tym smaku, mam mega wyniki. Tam gdzie inni takich nie mają. Powiem szczerze, że teraz nie dopatruję sukcesu w jakimś jednym składniku, na przykład samej przynęcie. To działa po prostu idealnie dzięki takiej kombinacji. Można więc budować wszystko o zanętę i robaki, o zanętę i ziarna... Coś na pewno będzie działać. Dla ciekawości powiem, że o ile nocka na Odrze była spokojna, to właśnie na ten zestaw skusił się kleń półtorej kilograma. Na kukurydzę, robaki brały ryby znacznie mniejsze, dość rzadko zresztą. Wcale nie mam tutaj zamiaru udowadniać co jest lepsze, bardziej pokazywać, że to o to gdzie łowić, są trochę podchwytliwe. Ryby nie zawsze są w jednym miejscu, zazwyczaj przemieszczają się, okupują jakieś dołki. Mogą być w jednym miejscu, na odcinku kilometra, w drugim zaś nie. Dlaczego nie wiadomo. Ja polecam na pewno lokowanie zestawu tam gdzie ciągnie, niekoniecznie najbardziej. Jednak takie miejsca mogą dać największą różnorodność gatunków. Bo kilka z nich, jak brzany czy świnki mają wysokie wymagania tlenowe i siedzą w natlenionej wodzie, inne zaś mają średnie (np. klenie), zaś takie leszcze zadowolą się każdym rodzajem wody, jednak często wybiorą wolne miejsca. Tak więc musisz się dopasować. Na pewńo główka daje Ci dużego plusa. Ustawiając się na jej szczycie minimalizujesz wpływ uciągu na zestaw. Inaczej jest gdy łowisz z równego brzegu. Czyli na przykład z koszykami 120 gram możesz z powodzeniem łowić ze szczytu główki, na silnej wodzie. Ktoś łowiący z brzegu, musiałby używać koszyków o 20-60 gramów cięższych. Łatwiej się też nęci...To co mogę polecić, to odpowiednie nęcenie. Ja używam duźych koszyków aby wprowadzić odpowiednią ilość towaru do wody na początku. Bez takiego podejścia trudno o dobre wyniki. Bardzo sprawdza się tutaj mieszanka ziaren, zwłaszcza konopi i kukurydzy. W moim wypadku na czystszej wodzie kukurydza zatrzymuje ryby na dłużej (kolorem prawdopodobnie), konopie zapachem. Na tym wszystkim pellety są chętniej wybierane przez rybę i mam częstsze brania. Można na przykład zanęcić ziarnami i siekaną dendrobeną, a używac takowej na włosie. To też może zadziałać podobnie ( to tylko przykład - trzeba jednak zanęcić i mieć przynętę szybciej wybieraną przez rybę najlepiej).Najlepiej abyś sam jak najszybciej zaczął własne doświadczenia nad rzeką, odpowiednio modyfikował dane taktyki, dopasowywał je do ryb. Jeżeli nastawiasz się na te mniejsze, robaki (pinka, białe, dźokers, dendrobena) to dobra opcja. Jeżeli na większe - oprócz robaków myślałbym o ziarnach i pelletach, nęceniu takim, aby zwabić stado i je skutecznie odławiać. Wielu wędkarzy z forum ma wyniki na rzekach, ale co istotne - łowią na sprawdzonych miejscach, mają wypracowane taktyki dopasowane do danych warunków. Ty się raczej będziesz musiał sam dla niektorych moje słowa zabrzmią jak herezja, ale ja wychodzę z innego założenia. Nie uważam, że rurka antysplątaniowa jest potrzebna przy zestawie gruntowym, tak jak i glina nie jest potrzebna na rzece. Zasady są takie same wszędzie, trzeba się tylko dopasować do ryb odpowiednio. W Polsce wielu rzeczy ludzie jeszcze nie zastosowali, często jesteśmy niewolnikami 'trendów', tego, że 'tak się łowi od dawien dawna'. Pamiętam doskonale jak kilka lat temu atakowano mnie za pewne rzeczy, jak chociażby pellety i ich skuteczność, o Metodę. I jedno i drugie miało być na przykład nieskuteczne na wodach PZW, ryby miały być przyzwyczajone do spożywek, do danych przynęt. A jednak okazało się, ze miks na mączkach jest bardzo skuteczny, a taki pellet jako przynęta czy dumbells, potrafi być killerem. Podobnie będzie na rzekach, bo ryby są takie same, warunki tylko inne. Trzeba więc się dopasować do nich odpowiednio, znaleźć miejsca, gdzie ryb jest więcej (bo na każdej rzece są odcinki gdzie ryba jest w większej ilości, jak również takie, których z jakiś powodów unika). Często tam gdzie są wędkarze, tam jest pokarm, i tam trzymają się ryby. Tam gdzie są ryby zaś, są wędkarze. Może właśnie na tych bardziej obleganych miejscach warto zacząć? Metoda gruntowa...Napiszę o metodzie połowu ryb na grunt. Pierw chciałbym przedstawić dobranie sprzętu, lecz każdy kto wybiera się na tą metodę powinien sobie przemyśleć w jakie miejsce chce się wybrać i jakie ryby chce łowić. Do łowienia sporych ryb jak(karp, amur itp.) przyda się wędka o długości 3,6 m i wyrzucie do 160 g z dobrym kołowrotek do tego żyłka przynajmniej o wytrzymałości 10 mniejsze ryby polecam mniejszą wędkę, kołowrotek może być ten sam co zaproponowałem i żyłkę wytrzymałości 3 kg. Ale nigdy nie wiadomo co weźmie:).Musimy się też oczywiście zaopatrzyć w ciężarki z krętlikami, koszyki zanętowe (najładniejsze ryby właśnie na nie złapałem), oczywiście haczyki (do wyboru zależy na jaką rybę). I to wszystko o doborze sprzętu, który możemy zamówić w każdym wędkarskim sklepie internetowym. Teraz metody łowienia. :)Sądzę, że dla początkującego będzie najlepsza metoda klasyczna, czyli koszyczek, krętlik i haczyk. Uważam że do nauki, najlepszy będzie jakiś mały feeder .Do tego przypon 20-25 cm o grubości np. 12-14. Koszyk bez lub z obciążeniem (nad rzeką oczywiście z obciążeniem) umieszczonym na rurce antysplątaniowej. Przynęta robaczek zestawem z powodzeniem można złapać na ploć, leszcza, karpia w jeziorze lub nad też jest w tej metodzie wędkarstwa dobór miejsca. Z doświadczenia wiemy, że ryby są tam gdzie są podwodne rośliny czy jakieś przeszkody (zatopione drzewa itp.), bo ryba po prostu lubi być bezpieczna i w takich warunkach się czuje dobrze. I ważny jest kierunek wiatru. I teraz co należy założyć na haczyk?Wiemy, że niektóre ryby mają swój przysmak, lecz na początek radziłbym zacząć od czerwonego robaka, to najskuteczniejsza przynęta na prawie wszystkie ryby, a jak nie będzie nic brało to można spróbować na inne (ciasto, kukurydze itp.) No i jak rzucać to już każdy powinien wiedzieć z boku, czy za pleców mocno to zależy od miejsca. Życzę połamania kija:) Wędkarstwo / blog Dlaczego ryba nie bierze ? Jest tysiąc i jeden powodów, dla których z wypraw wędkarskich wracamy z pustą siatką. Może to być pogoda, ciśnienie atmosferyczne, wysoki lub niski stan wody, zanieczyszczenia, księżyc, wiatr i Bóg wie co jeszcze sprawia, że ryba bierze albo nie. Bywają lata, co do tego nieomal wszyscy są zgodni, że ryby mają wyjątkowo słaby apetyt. Nawet tam, gdzie ich nie brakuje, brania są mizerne. Sandacz - gdzie, kiedy, jak i na co łowić Autor: Poradnik wędkarski • 13 Jun, 2021 Ten typowy drapieżnik często napada na małe ryby, łapie je paszczą od tyłu, najczęściej podczas gonitwy. Sandacz charakteryzuje się małym pyskiem, nie połyka zdobyczy od razu, trzyma więc ją dotąd w uścisku, aż mu się wyda, że zdobycz została już zaduszona. Rozluźnia wówczas mięśnie paszczy i przygotowuje się do połknięcia kąska ustawiając ofiarę głową do pyska. To „poprawianie” zdobyczy do przełknięcia jest najczęstszą przyczyną porażki wielu wędkarzy. Często popełnianym błędem jest zacinanie w tym właśnie momencie, po przez które następuje wyrwanie rybie zdobyczy z pyska. Skoczogonki - zwalczać czy też nie Autor: Poradnik wędkarski • 05 Jun, 2021 W ogrodnictwie potrafią siać spustoszenie, a w wędkarstwie ? Okazuje się, że te na ogół niemile widziane stworzenia potrafią nieść pozytywne skutki własnym towarzystwem. Zakładając własną farmę dżdżownic okazać się może, że zupełnie przez przypadek sprowadziliśmy niechcianego przyjaciela jakim jest skoczogonek. Małe żyjątko wielkości ok 2mm żyjące w ziemi. I z ta właśnie ziemią najczęściej sprowadzamy je do własnych farm, czy też przydomowych kompostowników. O ile w tym drugim przypadku możliwe, że nawet ich nie zauważymy, to własnej farmie liczącej 15 - 20 litrów nie sposób ich nie dostrzec. W sprzyjających warunkach, często wieczorem, w porach kiedy karmimy dżdżownice potrafi być ich masa. W momencie kiedy pierwszy raz je zauważyłem, nie ukrywam wpadłem w lekką panikę. Pierwsza myśl była taka, że te małe stworzenia wyeliminują lokatorów o których tak dbam. I zaczęło się poszukiwanie informacji, googlowanie... Jaka żyłka do metody spławikowej ? Autor: Poradnik wędkarski • 05 Jun, 2021 Żyłka, żyłce nie równa, o czym przekonał się z pewnością nie jeden spławikowiec. Bardzo często stawiając pierwsze kroki warto zwrócić uwagę, czy żyłka, którą zamierzamy zastosować, będzie odpowiednią do naszej metody czy też techniki. O ile, pierwsze kroki pozwalają, lub też wybaczają używanie żyłek uniwersalnych, często tak zwanych "pierwszych lepszych z brzegu", to z czasem nabywanych umiejętności nasze wymagania i potrzeby stawać się będą coraz większe. Pokaż więcej Łowienie w rzece w porównaniu z wodami stojącymi jest trudniejsze, jednak dla bardziej zaawansowanych wędkarzy może okazać się bardziej satysfakcjonujące. Rzeka poprzez niestabilny poziom wody oraz działalność człowieka, jest miejscem wymagającym czasu i cierpliwości. Dużo bardziej płytka woda, do tego szybki nurt i zupełnie inne zachowanie ryb, to cechy łowiska, które mogą stać się wyzwaniem, a dodatkowo być motorem do podszkolenia techniki wędkarskiej. Jak wybrać łowisko na rzece? Każda rzeka różni się pod względem długości i powierzchni, a różnice te mają ogromny wpływ na to jakie gatunki ryb w niej zamieszkują. Warto odpowiedzieć sobie na pytanie jakie gatunki nas interesują i tym samym jakie warunki życia są dla danego rodzaju optymalne do życia: muliste dno czy może podwodna łąka? Dobór łowiska rzecznego ułatwi również określenie jakiej przynęty oraz sposobów łowieckich będziemy używać. Kluczowym aspektem jest jednak odpowiednia głębokość, która niezależnie od odległości od brzegu wynosić powinna około 2 – 3 metry. Długi i uważny spacer wzdłuż wybranej wcześniej na łowisko rzeki, pozwoli dostrzec gdzie mógłby znajdować się najlepszy dostęp do brzegu oraz spokojnie ocenić głębokość, nurt i czystość wody. Doświadczeni wędkarze polecają dwa miejsca wzdłuż linii brzegowej rzeki, które mogą być najpewniejsze dla połowu: Ostrogi rzeczne, zwane potocznie główkami, są miejscem, w którym można spodziewać się najlepszego brania, gdyż to właśnie tam drapieżniki szukają pożywienia, a inne gatunki ryb schronienia; Zakole rzeki, ryby trafiają tam pod wpływem prądu, jest to miejsce powstałe dzięki intensywnej erozji bocznej, gdzie woda zwalnia swój bieg. Gdy już wybierzesz miejsce, warto również dokładnie sprawdzić prognozę pogody i fazę księżyca, która ma wpływ na poziom aktywności ryb. Jaki sprzęt wybrać ? Sprzęt, którym będziemy łowić ma kluczowe znaczenie. Oprócz wędki, bardzo istotna kwestią jest odpowiedni dobór kołowrotka, żyłki i spławika. Zatem jaki sprzęt warto ze sobą zabrać? kołowrotek z płytką szpulą żyłka unosząca się na wodzie o średnicy od 0,14 mm do 0,20 mm spławik w kształcie kropli wody ołowiane obciążniki Następnie metoda jaką wybierzemy na połowy w rzece, będzie miała wpływ na to jaką dokładnie wędkę warto ze sobą zabrać. Długość wędki, tak jak w przypadku wód stojących dobieramy odpowiednio do wymiaru rzeki, oceniając wcześniej jej szerokość. Dla aktywnych wędkarzy, którzy wolą pozostać w ruchu podczas połowu, polecana jest wędka teleskopowa z dużą przelotką startową, zwana bolonką. Najdłuższe dostępne modele mierzą nawet do 8 metrów długości. Dla początkujących i miłośników bardziej tradycyjnego i spokojnego połowu dobrze sprawdzi się miękka wędka typu feeder, która charakteryzuje się dużym zasięgiem, a dodatkowo jest sztywna i wytrzymała. Co jeszcze ze sobą zabrać? Oprócz odpowiedniego sprzętu łowieckiego warto zabrać ze sobą wodery, które nawet stojąc po kolana w wodzie pozwolą na komfortowe łowienie. Temperatura nad wodą jest zazwyczaj niższa, przydatne będzie ciepłe ubranie oraz nieprzemakalne akcesoria, a podczas odpoczynku przyda się również lekkie i stabilne krzesełko wędkarskie. …czyli nie tylko zyganie pijaweczką. Ile razy zdarzyło się Wam złowić niezłą rybę na streamera? Pamiętacie pytania? Gdzie? Jaka mucha? I tyle… Praktycznie zerowe zainteresowanie sposobem prezentacji. Nie wiem czemu, ale w porównaniu do np. orania nimfą, streamer przez brać muchową jest zwykle traktowany mocno po macoszemu. Ileż razy się słyszy, że to jak łowienie na spina, nie ma z muszkarstwem wiele wspólnego i tym podobne głupoty. A jest to chyba najbardziej wszechstronna metoda muchowa, umożliwiająca złowienie praktycznie każdej ryby – od zwariowanych kleni i lipieni, po sztuki grubo przekraczające jakiekolwiek granice rozsądku, to właśnie ze streamerem głównie wkraczamy na słoną wodę, zostawiając szeroko rozumiane normalne łowienie za sobą. Dla większości łowienie na stremera wygląda podobnie – rzut w poprzek rzeki i szybsze lub wolniejsze ściąganie skokami muchy. Będąc zadeklarowanym fanem tej metody (w zasadzie od lat łowię tylko na streamera, z małym dodatkiem suchej muchy) chciałbym opisać trochę inne podejście do moim zdaniem naważniejszego składnika sukcesu w łowieniu – prezentacji muchy. Z racji odmiennych warunków, tekst wypadałoby podzielić na dwa działy – łowienie na wodzie stojącej i na wodzie płynącej. Celowo nie używam tutaj pojęć jezioro/rzeka, bo na rzece bywa, że woda stoi, a na morskiej zatoce podczas odpływu przetacza się z prędkością godną górskiej rzeki. Jednym z najważniejszych etapów przygotowania się do łowienia jest dobór odpowiednio tonącej linki w połączeniu z muchą. Zupełnie inaczej zaprezentujemy muchę na lince intermedium, inaczej na tonącej głowicy z pływającym runningiem, a znowuż jeszcze inaczej na lince w pełni tonącej. Dodajmy do tego obciążone lub pływające muchy i robi się z tego niezły misz masz i dziesiątki opcji, umożliwiające praktycznie dowolne prowadzenie much. Pominę typowe zyganie streamerem z górskiej rzeki – robił to każdy, opisane zostało x razy, a i od lat górskie rzeki nie są moim środowiskiem. Ale co innego woda płynąca… W zależności od gatunku na jaki się nastawiamy i much, które chcemy użyć, będziemy kompletować zestaw. Tak jak np. do łowienia seabassów wystarczy nam spokojnie wędka w klasie 8, to już wybór linki może przyprawić o ból głowy. Temperatura wody, rodzaj pokarmu, który chcemy imitować, czy chcemy rybę sprowokowac na agresora? Prędkość z którą płynie woda, w połączeniu z temperaturą ma ogromne znaczenie. Czy będziemy chcieli muchę zawieszać w wodzie, pozwalać by grał nią nurt, czy też zależy nam na bardzo szybkim prowadzeniu? Pierwsza technika – zawieszanie much w nurcie, sprawdzała mi się zarówno na rzekach jak i na słonej wodzie. Ryby żerujące w górnej 1/3 wody, ale jeszcze nie w amoku. Warunki dobre, ale ognia nie ma. Wtedy zakładam linkę intermediate, w przypadku szybkiej wody di3, dość długi przypon. Pozwalam by nurt zabierał linkę, niepotrzebne są bardzo długie rzuty. Czy nurt rzeki, czy prąd pływu ciągną za sobą muchę. Nie znaczy to wcale, że streamer jest martwy, nie pracuje. Z jednej stronny oddajemy linkę, mając kontrolę nad jej spływem, z drugiej czasem podciągamy o kilka centymetrów, by oddać jeszcze trochę. Nasza mucha zachowuje się niczym osłabiona, walcząca z nurtem ofiara. Od czasu do czasu zbiera trochę sił, ale nurt jest za mocny, szybko się poddaje i porwana przez nurt powoli opada w stronę dna, wykonując rachityczne podrygi. Bardzo dobrze ta metoda sprawdza się mi na opadającym pływie (idącym od wysokiej wody do niskiej). Szczególnie w estuariach, ujściach rzeczek. Dobrym pomysłem jest też zakotwiczenie łodzi przed podwodnym garbem, omywanym przez nurt rzeki/pływem. Za takim garbem często tworzą się zawirowania wody, w których ustawiają się drapieżniki. O ile to możliwe, warto zacząć łowić jeszcze w rzece (lub na szybkim odcinku, przechodzącym w wolną, spokojną wodę) i przesuwać się w stronę ujścia. Bardzo często poniżej ujścia rzeki, za garbem narzuconego przez fale piasku ( lub przykosą usypaną przez nurt) znajduje się głębsza woda. Tam “nocują” interesujące nas ryby, jednak czesto by coś przegryźć wychodzą na spad, ustawiają się pod prąd i czekają co im woda do paszczy przyniesie. Porwana przez prąd rybka jest idealnym kąskiem. Podobne sytuacje zdarzają się też na wchodzącej wodzie, na pierwszym głębokim miejscu powyżej otwartej wody. Duże ryby czesto widać jak przechodzą przez płytki garb, by ustawić się zaraz za nim. Bardzo często dalsze wypuszczanie linki kończę bardzo szybkim, agresywnym wybieraniem, pozwala to sprowokować do brania niezdecydowane ryby, ale też często bedziemy mieć odprowadzenia prawie pod nogi, a dla mnie zobaczenie takiej ryby to połowa sukcesu. Dużym problemem jest w tej metodzie łowienia zielsko, glony i cała sałata niesiona przez wodę. Wypuszczamy muchę daleko, linka zanurzona w wodzie tworzy idealną barierę do “zagulaszenia” się muchy w zielsku i zebrania z wody wszelkich farfocli tego świata. Kolejna sprawa, dla mnie do takiego łowienia konieczny jest stripping basket, by było z czego wykładać linkę. Gdy nurt zwolni (przed stopem na wysokiej/niskiej wodzie) warto zacząć prowadzić muchy bardziej agresywnie. Albo zmieniamy muchy na mocno obciążone albo idealnie, linkę na szybciej tonącą. Di5 i więcej nie będzie przesadą. Daleki rzut i bardzo szybkie prowadzenie, długimi podciągnięciami. Po godzinie takiego łowienia lewa ręka odpada, ale potrafi być ono bardzo skuteczne. Ten sposób prezentacji idealnie sprawdza się również, gdy mamy agresywne, ostro żerujace ryby. Szczególnie w morzu, nie ma prędkości, która dla ryb byłaby zbyt duża. Często wymagane jest też “dojenie krowy” – wędka pod pachę i wyieranie linki oburącz. Pewną wariacją tej metody jest łowienie na muchy podpowierzchniowe, poppery, z pływającej linki. W zimnej wodzie (Irlandia) sprawdza się to w nocnym łowieniu na rozległych płyciznach, zimnych flatsach. Nocą, na wchodzącym pływie, po ciepłym i słonecznym dniu, woda wlewa się na nagrzany piach. Jej temperatura rośnie dość szybko, osiągając kilka stopni powyżej “nagrzanego” 17st oceanu. Ryby są bardzo aktywne, hałasują, gonią drobnicę pod powierzchnią, gdyby nie ciemność zupełna, można by obserwować spektakularne ataki z powierzchni wody. Podobnie jest, gdy łowimy np. bonito – stado tych ryb gotuje wodę pod powierzchnią, fruwają małe rybki a za nimi bonitos. Najskuteczniejszy jest wtedy dość daleki rzut i ściąganie muchy z maksymalną możliwą prędkością tak, by w tysiącach rybek to nasza mucha wydawała się tą extra, wartą pogonienia. Jest jeszcze jedno miejsce, gdzie warto spróbować takiego prowadzenia – skały wychodzące na piach, szybko płynąca woda. Ryby podchodzą tam szukajac krabów i krewetek. Mimo, że nastawione są na pobieranie pokarmu z dna, agresywnie prowadzona pod powierzchnią, hałasująca mucha, potrafi je skusić do brania, wręcz przyciągnąć z większej odległości. Wiele razy widziałem ryby wychodzace z odległości nawet nastu metrów, spod nawisów skalnych i glonów, goniące z furią chlapiącego poppera. Bardzo często ryby nie trafiają w taką przynętę, często problem jest w nas – zacinamy zbyt szybko widząc gejzer wody pod nogami, ale adrenalina wynagradza rozczarowania. Gdy przychodzi łowić na wodzie stojącej, ruszać musimy zacząć się my. Najlepsze wyniki osiągam łowiąc w dryfie. Możliwość aktywnego i w miarę szybkiego obłowienia sporej wody jest tu największą zaletą. Oczywiście łowienie z brzegu bardziej kotwiczy, ale i tutaj staram się pokryć jak najwięcej wody. Jest kilka technik łowienia, których używam na stojącej wodzie, które w Polsce nie są zbyt popularne. Szczególnie łowiąc z łodzi, bardzo często rzucam pod wiatr. Rzut nie musi być daleki, ot głowica i parę metrów runingu. Kolejne metry dokładam gdy łódka lub kajak niesiona wiatrem oddryfowuje od linki. Szczególnie dobrze sprawdza się ta technika przy łowieniu na większych głębokościach – 7-10m. W zależności od ustawienia ryb (nie zawsze dobrze reagują na muchy tuż nad dnem) używam albo linki w pełni tonącej Di8, albo tonącej głowicy z intermedialnym runningiem. Dzięki temu mogę poprowadzić muchy albo przy samym dnie, tak by obijały się o zielsko i kamienie, albo w 2/3 wody, gdzie każde podciągnięcie muchy podnosi ją do góry. Kolejną techniką do głębokiego łowienia, na powiedzmy 5-7m jest dryfowanie z szybko tonącą głowicą/linką bezpośrednio pod łódką. Obciążone muchy, linka szybko tonąca. Krótki rzut na wiatr. Szczytówka przy samej wodzie i linka schodząca praktycznie pionowo w dół. Przy szybkim dryfie (ok 3km/h) pokrywamy olbrzymie ilości wody, można wyłuskać najbardziej oporne ryby. Dzięki temu sposobowi jesteśmy w stanie szybko odkryć na jakiej głębokości żerują ryby, a przez utrzymywanie muchy cały czas w “strike zone” nie marnujemy czasu na rzucanie, tonięcie linki, wyciąganie linki do powierzchni przed kolejnym rzutem etc. Jednocześnie możemy prowadzić muchy bardzo delikatnie, naturalnie. Technika ta sprawdza się głównie w dni, gdy woda jest już chłodniejsza, ryby niezbyt aktywne, choć jeszcze żerują. W dni, gdy ryby aktywnie “buszują” po łowisku, lepsze wyniki daje czesanie wody w klasyczny sposób – rzut, zatonięcie linki i dość agresywne wybieranie. Ryby skore są do zaatakowania nawet, gdy mucha nie jest podana pod nos, ściągamy je często z większej odległości. Kiedy jednak temperatura wody spada, a my wbrew wszystkiemu zamiast siedzieć w domu chcemy złowić np. szczupaka – warto jest między podciągnieciami wykonywać długie, czesto kilkunastosekundowe pauzy. Wolno tonąca linka, spora mucha (chyba, że woda ma temperaturę poniżej 5st, wtedy lepiej sprawdzały się mi małe, ok 12cm muchy) i po rzucie pozwalamy by linka zatonęła. Wykonujemy powolne, długie podciągnięcia i jeszcze dłuższe pauzy – mucha początkowo zamiera w bezruchu, później powoli tonie. Często ryby na granicy zamarznięcia interesują się taką prezentacją. Kolejnym ciekawym tematem, szczególnie zimą, gdy nie ma lodu, jest łowienie pstragów na stawach. Na łowiskach poddanych dużej presji ryby te bardzo szybko się uczą i często dopiero podejście zupełnie inne niż to co widziały do tej pory, przynosi efekty. Dla mnie taką techniką było łowienie na “snake fly”. Opisywana jakiś czas temu mucha, będąca paskiem kilkunastocentrymetrowej długości zonkera na dwóch hakach połączonych plecionką, zaprezentowana bardzo agresywnie, na szybkotonącej lince – bardzo skutecznie umożliwiała zestrzelenie kilku aktywnych ryb. Technika tak skuteczna, że zabroniona na lokalnych zawodach, wymaga niestety szybkiego łowienia, z częstym zmienianiem miejsc. Jeśli mamy większość łowiska dla siebie – jest idealnie, jeśli ludzi jest trochę więcej… cóż, w jednym miejscu nie ma sensu mielić w ten sposób. Przy łowieniu pstrągów na sztucznych zbiornikach nie sposób nie wspomnieć o “Booby fly”. Wyporny streamerek z piankowymi oczami, ogonem z marabuta i tułowiem z chenille. Podawany z super fast linki. Linkę kładziemy na dnie, mucha unosi się nad dnem. Każde pociągnięcie linki powoduje że mucha doskakuje do dna, po czym powoli się wynurza. Metoda opracowana do łowienia tęczaków potrafi pokazać pazur, gdy szukamy np. okoni. Na koniec, w nagrodę dla tych co doczytalni do tego miejsca, “uniwersalny wzór”. Czyli coś co mi się sprawdza, to jakby wzór dobierania linki/muchy/prowadzenia. Im woda wolniejsza, ale cieplejsza, ryby bardziej agresywne – linka szybciej tonąca, muchy mniejsze, obciążone, prowadzenie agresywniejsze. Im woda szybsza (do momentu gdy linkę wyrzuca nam napór wody do powierzchni), zimniejsza, ryby mniej skore do współrpacy – linka wolniej tonąca, muchy większe, prezentowane w delikatniejszy sposób. Woda całkiem zimna, ryby apatyczne – linka umożliwiajaca szybkie dojście do dna, małe muchy, często muchy pływające. Tekst i zdjęcia: Kuba Standera Written by - 10/12/2019 - 3440 Views Łowienie ryb na przystawkę, na dużych rzekach tj. Wisła to niesamowita frajda dla każdego spławikowca. Ta stara wędkarska metoda oparta na dużym spławiku typu bombka, sprawdza się przede wszystkim wiosną przy dużym stanie wody. Kiedy rzeka wylewa, a nurt płynie szybciej, ryby zawsze próbują uciekać aby znaleźć odrobinę spokoju bliżej brzegu, tam gdzie woda płynie nieco wolniej. Zestaw wystarczy zarzucić dosłownie przy samym brzegu, pamiętając o tym, że powinien być przegruntowany, czyli po prostu ciężarek wraz z przyponem powinien leżeć na dnie. Do takiego typu łowienia najlepiej używać wędki teleskopowej o długości 4,max 5 m. Najlepiej sprawdzają się wędki typu BOLONKI, które wraz z lekkim, małym kołowrotkiem stanowią podstawę naszego przystawkowego zestawu. Skoro mowa o kęciołach, to należy wspomnieć, że mały oznacza szpulę wielkości 1000 max 2000. Do spławika to w zupełności wystarczy. Dobre, mocne KOŁOWROTKI do wędkarstwa spławikowego, powinny być odporne na zjawiska atmosferyczne tj, deszcz, a także mieć zabezpieczenia przed piachem i błotem. Spławik na przystawkę Spławik powinien wyglądać jak typowa odwrócona kropla, czyli mówiąc krótko, najlepiej sprawdza się typowa, rzeczna bombka. Ja osobiście obcinam długi dolnik, zostawiając dosłownie kawałek na mocowanie igielitu. Tak zamocowany wskaźnik brań będzie bardzo dobrze zachowywał się na rzecznym nurcie i zagwarantuje widoczność brań. Łowiąc w ten sposób możemy liczyć na wiele gatunków ryb, z przewagą leszczy, krąpi, płoci i jazi. Zakładając na haczyk żywe przynęty lub ziarna, możemy automatycznie dokonać selekcji brań. Jak wiadomo jazie gustują w ziarnach tj. kukurydza czy groch, leszcze i krąpie kochają białe i czerwone robaki. Miłego wiosennego spławikowania.

łowienie na metodę na rzece